یکی از موئلفه های مدیریت، تاثیر گذاری بالای مدیر بر مجموعه میباشد لذا مدیری موفق تر است که افراد زیر مجموعه وی بیشترین اطاعت پذیری را از او کنند.
راه های مطیع کردن افراد بسیار است که در این نوشتار مجال تفصیل آن نیس و به موجز به تعدادی از آنها اشاره میشود مانند استفاده از زور ، تطمیع مالی ، عقب نگه داشتن افراد و... این شیوهای مدیریت شاید برای مدت کوتاهی باز دهی داشته باشد ولی در بلند مدت به قطع محکوم به شکستند ، هرچند در بهترین نمونه های آن نیز بازدهی سیستم پایین تر از حد متعارف و قابل انتظار خواهد بود .
موئلفه اصلی در سنجش انواع مدیریت ها میزان بازدهی آنها در شرایط مختلف میباشد(راندمان). شخصی که به این گونه از مدیریت دست یافته باشد میتواند بر مجوعه خود طوری مدیریت داشت هباشد که با حداقل سرمایه ها( مادی ، انسانی ) بیشترین بازدهی را داشته باشد و آن مدیریت بر قلب افراد است. در این شیوه فرد نه از روی ترس و نه از روی طمع بلکه از روی علاقه و عشق فرمان بری میکند و با عشق و رضایت درونی کار خود را انجام میدهد و از آن احساس رضایت کامل میکند. اینگونه ، کار به بهترین شیوه ممکن انجام خواهد شد و علاوه برظاهر کار باطن آن نیز رضایت بخش خواهد بود .برای دست یابی مدیر به این نوع مدیریت باید خود نیز به مجموعه و کار خود عشق بورزد و دلسوزانه سعی بر پیشبرد اهداف سیستم و مجموعه باشد.
اما شیوه مدیریتی اسلام و معصومین ما چگونه بود؟
با گذشت سالها هنوز پرچم اسلام بر پاست و تشیع روز به روز فراگیر تر میشود و این مرهون مدیریت جهانی معصومان میباشد که فوق بعد زمان و مکان میباشد.
ائمه اطهار نیز بهترین نوع مدیریت یعنی مدیریت قلوب مردم را انتخاب کردند و بدین دلیل است که شب عاشورا وقتی بر همه مسلم شد که فردا کشته خواهند شد و امام بیعت خود را از مردم برمیدارند هیچ کس به خود تردیدی در ماندن و کشته شدن در راه امام نمیدهد چرا که امام علیه السلام بر قلوب افراد حکومت میکرد. و امام حسین علیه السلام نسبت به تمام افراد جامعه دلسوز بودند و حتی به سپاهیان دشمن نیز عنایت و توجه داشتند چنانکه در روز عاشورا نیز بارها آنها را به راه الله دعوت نمودند و افرادی نیز توفیق هدایت را یافتند. در نوشتارهای بعدی سعی میشود به شیوه های حکومت بر قلب افراد و مدیریت بر دلهایشان میباشد.
امید است ادامه دهنده راه ان بزرگواران باشیم